Coen & jaimie

OCOEN: “VOLGENS MIJ KUN JE GEEN GROTERE TEGEN-polen vinden dan jij en ik, dus ik moest wel even nadenken of ik dit interview wilde doen. Maar niet lang, want ik ben heel benieuwd hoe het met je gaat. Je was het afgelopen jaar ongelooflijk veel in het nieuws doordat jouw toxische relatie met Jorik Scholten op straat kwam te liggen. Ik kreeg buikpijn van de dingen die ik voorbij zag komen. Dus, Jaimie, hoe gaat het nu met je?”

Jaimie: Het gaat goed, echt. Al snel nadat ik uit die giftige omgeving weg was, merkte ik dat ik begon te herstellen. Ik woon met mijn zoontje Lío op Ibiza, we hebben een fijne, veilige plek en ik heb een nieuwe relatie. Het voelt als een totale reset.”

“Was het lastig om weer een man te kunnen vertrouwen?”

Nee, want als ik eerlijk ben, had ik al in het begin van de relatie met mijn ex een onderbuikgevoel dat het niet helemaal goed zat. Daar heb ik een hoge prijs voor betaald, maar het heeft me wel geleerd zo’n gevoel nooit meer te negeren. Wat ook hielp is dat ik mijn nieuwe vriend, Afshin, al twaalf jaar ken. We waren vrienden, maar hadden een tijdje geen contact vanwege mijn ex. Hij kon het niet meer aanzien, net als een aantal andere vrienden van mij. Eerst moet die gekke vent van je weg, zeiden ze. Toen dat gebeurde, namen ze weer contact op. Ook Afshin. Inmiddels hebben we het heel leuk samen, maar ik merk wel dat ik feller ben dan voorheen: ik reageer af en toe misschien wat heftiger op hem, omdat ik mezelf nooit meer in zo’n toxische situatie wil plaatsen. Ik wil controle houden, grenzen stellen. Gelukkig houdt hij daar rekening mee, hij weet waar ik vandaan kom. En in tegenstelling tot mijn ex is Afshin volwassen: we kunnen over dingen praten. Er is misschien nog wel een klein schroefje los bij mij, maar het wordt langzaam weer vastgedraaid.

“Kun je mij uitleggen hoe het kan dat je het niet voor elkaar kreeg om eerder bij Jorik weg te gaan?”

Dat is de hamvraag, maar ik weet het antwoord zelf ook niet. Van experts begrijp ik dat er in dit soort situaties veel factoren meespelen. Je zit niet van de ene op de andere dag in een gewelddadige relatie. Dat gaat langzaam. Je beeld van hoe iets zou moeten zijn, brokkelt beetje bij beetje af, je krijgt te maken met liefdesverdriet, het overkomt je. En ik weet inmiddels wel dat het echt iedereen kan overkomen – óók sterke vrouwen.

“Wat mij vooral is bijgebleven is het filmpje dat jullie op Ibiza hebben opgenomen. Jorik was door de politie opgepakt na een ruzie met jou, maar in dat filmpje zeiden jullie dat er niets aan de hand was. Ik wist net als de rest van Nederland natuurlijk niet wat er echt was gebeurd, maar voelde aan alles dat er iets niet klopte. Dat moet echt verschrikkelijk zijn geweest, helemaal omdat iedereen later wist dat er wel degelijk heel nare dingen gebeurden in jullie relatie.”

Dat was inderdaad verschrikkelijk, zoals het ook verschrikkelijk was dat de beelden waarop mijn ex mij op straat mishandelde naar buiten kwamen. Heel Nederland keek mee en dat wil je niet. Aan de andere kant zijn die beelden mijn redding geweest. Het was een bittere pil, maar er was geen weg terug: ik wist dat het eindelijk afgelopen zou zijn als ik door die shitzooi heen was. Het was zwaar kut, maar alles beter dan dat ik nog steeds met hem op de bank had moeten zitten. “Mijn zoon Timme was nog geen jaar toen zijn moeder en ik uit elkaar gingen. Daar heb ik me destijds best schuldig over gevoeld, want ondanks dat we wisten dat het zo beter was, verdient het nooit de schoonheidsprijs. Je wilt toch dat je kind opgroeit met ouders die bij elkaar zijn. Gelukkig was het geen vechtscheiding, de verdeling is bijna fifty-fifty, ik spreek Timmes moeder en haar man elke week en we wonen vlak bij elkaar, maar zoiets gaat niet vanzelf. Je zit in die eerste periode namelijk niet in de beste tijd van je leven, je hebt allebei emoties en dan moet je echt je kop erbij houden, jezelf wegcijferen voor het kind. Omdat dat voor jou nog moeilijker geweest moet zijn, vraag ik me af hoe het nu met je zoontje gaat.”

Ik merk de laatste maanden vooral dat Lío rustiger is, net als ik. Er hing namelijk altijd een spanningsveld en dat is weg. Maar ondanks dat hij nog klein was en ik geen expert ben, kan ik me voorstellen dat bepaalde dingen een indruk hebben achtergelaten. Ook omdat Lío megagevoelig is. Mijn familie, vrienden en ik doen er alles aan een veilige en liefdevolle omgeving voor hem te creëren en so far, so good, maar het kan natuurlijk op latere leeftijd nog naar buiten komen. En dan zal ik het meteen aanpakken, op welke manier dan ook.

‘IN TEGENSTELLING TOT MIJN EX IS MIJN NIEUWE VRIEND VOLWASSEN’
jaimie

“Draag jij honderd procent de zorg voor Lío?”

Ja. Ik denk dat dat voor nu het beste is, maar uiteindelijk wil ik net als jij dat beide ouders er voor hun kind kunnen zijn. Dat kan echter alleen als er bij de andere kant iets verandert, als daar iets wakker wordt en hij zich realiseert dat het vaderschap niet alleen een label is, maar dat daar verantwoordelijkheden bij komen kijken. Zodra dat het geval is, ontvang ik hem met open armen. Maar zover is het nog niet, dus ik vind het te risicovol om Lío aan hem bloot te stellen. Laten we hopen dat ook bij mijn ex wijsheid met de jaren komt.

“Ik vind het heel knap dat je daar ondanks alles voor openstaat.”

Dat was in het begin wel anders, toen zat ik nog veel hoger in mijn emotie, ging ik van links naar rechts. Nu ik lekker in mijn vel zit, ben ik vergevingsgezinder. Dat wil niet zeggen dat we ooit nog beste vrienden zullen worden, want als persoon mag ik mijn ex niet. “Het valt me op dat je moeite hebt zijn naam te noemen.”

‘JAIMIE, LEG EENS UIT: WAAROM BEN JE NIET EERDER BIJ JORIK WEGGEGAAN?’
coen

‘MIJN OUDERS VONDEN HET LASTIG OM VERHAAL TE HALEN BIJ IEMAND DIE ZO BEKEND IS ALS MIJN EX’
jaimie

Geen moeite, ik kies daar bewust voor. Dat voelt beter. Maar nogmaals: als er iets verandert in zijn houding, mag hij in de toekomst zeker zijn rol als vader vervullen. Ben jij een goede vader?

Vind je dit interessant?

Ontdek nu alle Nederlandse top titels in één app!

Bestel nuAl abonnee?
Log in om verder te lezen

“Dat zou ik nooit van mezelf zeggen, want opvoeden is fouten maken, maar ik probeer het zo goed mogelijk te doen. Timme is nu zestien en bezig zijn eigen leven op te bouwen, dus ik probeer hem wat meer los te laten. Ik weet hoe belangrijk dat is, omdat ik zelf te beschermd ben opgevoed. Al vind ik het nog best moeilijk. Maar als je het hem zou vragen, denk ik dat Timme best tevreden over me is.” Willen jij en je huidige vriendin een kindje?

“Daar hebben we over nagedacht en dat doen we nog steeds weleens, maar ik ben toch een beetje van de bindingsangst – en een kind bindt behoorlijk. Weet je, ik vind het idee heel leuk en ik heb al tien jaar een heel lieve vriendin, maar ik wil gewoon never nooit meer dat het verleden zich herhaalt. Dat zit in mijn karakter: ik ben altijd op zoek naar zekerheden in het leven. Dus nee, het is niet echt een issue. Bij jou?”

Ik zou het leuk vinden voor Lío en ik sluit niks uit, maar ik denk dat ik toch meer een moeder voor één kindje ben. Ik hou heel veel van Lío, maar ook van mijn eigen leven en ik wil daar niet te veel van opgeven, omdat het mij maakt tot wie ik ben. Ik ben geen moeder die de hele middag in de speeltuin gaat zitten. Dus zoals het nu is, werkt het prima. Had jij een leuke jeugd?

“Jazeker. Mijn ouders zijn gescheiden toen ik vier was, maar daar heb ik niet echt last van gehad. En ik ben niks tekortgekomen, ondanks dat mijn moeder er na de scheiding grotendeels alleen voor stond en we het financieel niet breed hadden. Mijn zus en ik voelden wel een beetje aan dat onze moeder soms niet wist waar ze het geld vandaan moest halen als er een ouderbijdrage voor een schoolreisje moest worden betaald, maar ze heeft dat soort problemen eigenlijk altijd bij ons weggehouden. Dus ja, mijn zus en ik liepen in tweedehands kleding en we gingen op onze verjaardagen niet lasergamen. We gingen spijkerpoepen in de woonkamer en voelden toch vooral liefde en geborgenheid.”

Hoe oud was je moeder toen ze overleed?

“Pas 65. En het is niet zo dat ik er continu verdriet van heb, maar ik ben wel iedere dag met mijn moeder bezig. Soms heb ik het niet eens door, maar voel ik het fysiek, die rouw, dat verdriet. Dat is confronterend, maar ook fijn omdat ik me dan even heel dicht bij haar voel. Je weet dat het iets groots is als je moeder zal overlijden, maar pas als het gebeurt, voel je wat het werkelijk inhoudt.”

Stierf ze plotseling?

“Nee, ze was al langere tijd ziek. M’n zus, mijn vriendin en ik hebben ook vaak voor haar gezorgd, omdat ze alleen was. Helemaal in de laatste fase was dat heel moeilijk voor haar. Ze was een overlever, zorgde altijd voor ons en ineens was alles anders, lag ze in een bed in de woonkamer. Dat was een strijd voor haar. Dat ze uiteindelijk naar een hospice ging, was intens verdrietig, maar daardoor hebben we wel een mooie laatste tweeënhalve week samen gehad. Jouw moeder is ook overleden, toch?”

Ja, al toen ik vijf was. Mijn vader was 21 toen hij mij kreeg en die was eigenlijk helemaal niet klaar voor een kind – hij was meer een playboy, had het drukker met zijn vriendinnetjes. Dus uiteindelijk kregen mijn moeders zus en haar man de gezamenlijke zorg. Zij werden mijn mama en bonuspapa.

“Weet je nog iets uit de periode dat je moeder overleed?” Flitsen, kleine fragmenten. Ik heb niet hele films die ik kan afspelen in mijn hoofd, maar ik weet nog wel dat mijn vader me het nieuws kwam brengen.

“Een zware jeugd dus ...”

Natuurlijk wist ik als jong meisje al wat verdriet en gemis inhielden, maar ik had gek genoeg toch echt een leuke jeugd. Ik ben opgegroeid in Den Haag, bij Scheveningen, ik was altijd op het strand. En de mensen die voor mij zorgden, hebben extra hun best gedaan om het leven zo leuk mogelijk voor me te maken. Dat is gelukt en daar ben ik ze ontzettend dankbaar voor.

“Had je veel steun aan hen in de afgelopen jaren?”

‘DE ROUW, HET VERDRIET: IK BEN ELKE DAG MET MIJN MOEDER BEZIG’
coen

‘HET KWAM HARD AAN: ‘DE COEN EN SANDER SHOW’ WAS TOCH ONZE LIEFDESBABY’
coen

Mijn vader woont al bijna veertien jaar op Bali, maar hij is kort nadat alles escaleerde naar Nederland gevlogen. Hij wilde er voor mij zijn. Stiekem hoopte hij al een tijd dat ik een keer de knoop zou doorhakken, want hij kreeg vaak een verdrietige dochter aan de telefoon. Voor mijn ouders hier was het helemaal complex. Zij wisten gewoon niet wat ze moesten doen. Aan de ene kant wilden ze bij wijze van spreken het liefst langskomen met een honkbalknuppel, maar ze vonden het ook lastig om verhaal te halen bij iemand die zo bekend is als mijn ex, iemand die hen bovendien hetzelfde behandelde als hij mij behandelde: met nul respect. En als ze al langs waren gekomen, zou ik de volgende dag weer met hem aan de keukentafel moeten zitten.

“Heb je het ze kwalijk genomen dat ze niet sterker optraden?”

Ik heb ze weleens gevraagd waarom ze dat niet deden en dat had eigenlijk vooral met mijzelf te maken: ik ben feisty, heb een pittig karakter. Dus als ik besluit om iets op mijn manier te doen, dan doe ik het op mijn manier.

“Steekt het jou om te zien dat Jorik nog steeds een boegbeeld is, dat hij nog een carrière heeft? Ik werd namelijk echt kwaad toen hij onlangs geboekt bleek te zijn door een festival. Dat ging uiteindelijk niet door, maar ik dacht echt: what the fuck denken die mensen?”

Die carrière gaat hij echt wel weer oppakken en dat mag ook. Iedereen verdient een tweede, derde of vierde kans. Hij is een boegbeeld voor veel jongeren en het is goed die mensen te laten zien dat je ook uit een donkere, slechte plek weer omhoog kunt klimmen. Dat je een ander persoon bent geworden. Alleen zie ik dat nog niet bij hem. Hij blijft gewoon doorgaan in zijn oude patroon en denkt gewoon verder te kunnen gaan waar hij is gebleven. Dat vind ik heel lastig.

“Hij beseft niet dat hij iets fout heeft gedaan?”

Dat denk ik wel, maar als je een beetje verstand hebt, pak je dit natuurlijk anders aan. Dan zeg je tegen iedereen dat je spijt hebt – zelfs als je het niet meent. Daardoor gaan er weer deuren open, kan hij sneller optreden, verder met zijn carrière. Maar dat kan hij niet, er zit te veel ego en woede in hem. Over carrières gesproken: de dagelijkse Coen en Sander Show op Radio 538 hield dit jaar op te bestaan. Hoe voelde dat voor jou?

“Ik weet dat het er in ons wereldje niet altijd chic aan toegaat, maar het kwam toch nog best hard aan. Ik ben een gevoelsmens en De Coen en Sander Show was onze liefdesbaby. Als de directie besluit dat zo’n programma na zestien jaar van vijf naar één keer per week gaat, doet dat pijn. Maar het is wat het is, ik lig er niet wakker van en we mogen alsnog wekelijks ons programma maken.”

“Je gaat daarnaast vier dagen per week een lunchshow maken. Is dat een stapje naar beneden?” “Zo voelt het wel, maar dat is niet erg, want ik word gelukkig van radio maken. Ik draaide op mijn elfde al plaatjes met zelf in elkaar geschroefde apparatuur, thuis in mijn kamertje, ik maak nu radio bij 538 en ik doe dat waarschijnlijk op mijn zestigste nog steeds bij een of andere lokale omroep. Want of ik nu voor tien mensen draai of voor honderdduizend, het gevoel blijft hetzelfde.” P

CV

JAIMIE JOANNE VAES GEBOREN Den Haag, 17 augustus 1989 WERKT als styliste en presentatrice HEEFT een realityshow op Discovery+ en een eigen suncareen sierradenlijn HAD ruim vijf jaar een relatie met Jorik Scholten, alias Lil Kleine, met wie ze een zoon heeft, Lío (3) VERBRAK in 2022 haar relatie nadat de rapper haar mishandelde IS nu samen met Afshin en woont met Lío op Ibiza.

COEN SWIJNENBERG GEBOREN De Bilt, 29 april 1980 STARTTE in 2002 als dj bij 3FM BEGON met Sander Lantinga in 2006 met De Coen en Sander Show PRESENTEERT van maandag tot en met donderdag De 538 Lunch met Coen en op vrijdagen De Coen en Sander Show WOONT met zijn vriendin Lotte in Utrecht HEEFT een zoon uit een eerdere relatie, Timme (16).