
EN OOK
‘Ik heb genoeg en kan wat missen’
Linda (38) wilde iets doen voor mensen die het financieel – om welke reden dan ook – niet meer redden. Zij kunnen elke week bij haar langskomen om gratis boodschappen af te halen.
tekst Michelle Iwema
fotografie Jet Hoogerwaard (portret Linda), Getty Images


Linda richtte, nadat ze het zelf een tijd financieel zwaar had, Stichting Dishmissed op, waarmee ze mensen aan gratis boodschappen helpt.
“Tegenwoordig hebben zo veel meer mensen het moeilijk dan een paar jaar geleden. Door het sluiten van de horeca tijdens corona, inflatie, hoge gasprijzen, noem maar op. Zelf heb ik na mijn scheiding acht jaar geleden enorm in de financiële problemen gezeten. Ik stond op straat en veel mensen die dicht bij me stonden, lieten het afweten. De hulp bleek uit onverwachte hoek te komen; mensen die me niets verschuldigd waren, hebben me geholpen de boel weer op de rit te krijgen. ‘Het enige wat we hiervoor in ruil vragen, is dat wanneer jijzelf in staat bent een ander te helpen, je dat ook doet,’ zeiden ze. De laatste jaren gaat het goed met me. Ik heb een koophuis, een nieuwe partner en ben inmiddels moeder van een vijfde kind. We hebben het financieel niet breed, maar ik heb genoeg en kan wat missen. Dus toen ik erachter kwam dat een vriendinnetje van mijn dochter thuis niet genoeg te eten kreeg omdat haar ouders financieel in de problemen zaten, haalde ik voor hen wat extra boodschappen als ik mijn inkopen deed. Het zette me aan het denken. Zij waren vast niet de enigen in mijn omgeving die iets noodzakelijks als eten tekortkwamen. Zo ontstond drie jaar geleden Stichting Dishmissed. Ik krijg van allerlei bedrijven eten dat ze overhebben en elke vrijdag kunnen mensen bij mij langskomen om daar een boodschappentas mee te vullen.
Het werkt bij mij anders dan bij de Voedselbank: je hoeft nergens aan te voldoen. ‘Heb je het moeilijk, dan doe ik niet moeilijk’ is mijn motto. Hou jij van vlees, pak je daar lekker iets extra’s van. Ik probeer ook door te geven om elkaar te helpen. Ik vraag mensen als ze iets overhebben, dat mee te nemen voor een ander. Of een kleine donatie achter te laten als ze iets kunnen missen. Daarvan kunnen wij dan bijvoorbeeld weer babyvoeding inkopen.
‘IK WERK ANDERS DAN DE VOEDSELBANK: BIJ MIJ HOEF JE NERGENS AAN TE VOLDOEN’
Laatst kwam er een man die vertelde dat hij voor zijn energie achtduizend euro moest bijbetalen. Ik kan hem daar niet bij helpen, maar wel luisteren en laten weten dat hij niet alleen staat en dat er licht is aan het eind van de tunnel. Wat haatte ik het als mensen zoiets tegen mij zeiden toen ik in de misère zat. Maar het is wel waar. Ik zie gezinnen die een paar jaar geleden elke week boodschappen kwamen halen en alles nu weer op de rit hebben. Zij komen ons tegenwoordig juist boodschappen brengen. Zo mooi is dat.”
SCHRIJNENDE VERHALEN
“Natuurlijk gaan al die schrijnende verhalen me niet in de koude kleren zitten. Zo vertelde een moeder dat ze van haar bewindvoerder geen extra geld kreeg voor een winterjas voor haar zoon. Hoe is dat mogelijk in Nederland? Of mensen die niet genoeg geld hebben voor menstruatieartikelen. Laatst kwam er een vrouw die tampons nodig had. Ze schaamde zich: ‘Mensen vragen me waarom ik geen tachtig cent kan missen voor tampons bij de Action. Maar ik kom per maand structureel dertig euro tekort. Die tachtig cent heb ik gewoon niet.’ Dan zeg ik dat ze best twee doosjes mee kan nemen, zodat ze niet meer met poetsdoeken en wc-papier haar ongesteldheid moet zien door te komen. Die vrouw kon het bijna niet geloven. Dat raakt me enorm. Soms moet ik ook een traantje wegpinken, maar ik probeer sterk te zijn. Ze gewoon een knuffel en een kus te geven. Maar als ik thuiskom, komen bij mij de tranen en is mijn man er om me even vast te houden.






Mensen vragen weleens wat ik hoop voor de toekomst van Dishmissed. ‘Dat we de boel morgen kunnen opdoeken,’ zeg ik dan. Want dat zou betekenen dat het initiatief niet meer nodig is. Dat is mijn droom.”

Dit verhaal op flair.nl maakte deze week...
DE TONGEN LOS
LANG HOUDBAAR
De meeste mensen zijn geneigd producten weg te gooien zodra de uiterste houdbaarheidsdatum is verstreken. Best zonde, want niet alles is meteen bedorven.
IK EET RUSTIG IETS VAN TWEE JAAR OVER DE DATUM… OGEN EN NEUS GEBRUIKEN.
Gre Dekker
Ik eet niks wat over de datum is. Het wordt soms voor de datum al weggegooid als het open is geweest en ik ’t niet vertrouw. Ik heb een heel gevoelige maag, dus ik begin er niet aan!
Peetje Neijman
WILLEN JULLIE EROVER PRATEN?
Aart van Ooijen
NEE AART, EET HET LIEVER OP!
Harma Vrolijk
Ik kijk nooit naar de datum... Ik ruik of proef even en dan: o, kan nog wel of niet. Wij zijn niet zo van de Dettol en betutteling.
Michel
ZIE JE NOU WEL, EDWIN ZEVENHUIZEN!
Anita Zevenhuizen
IK DENK DAT DE DATUM OP LEVENSMIDDELEN EEN TRUC IS OM MEER TE VERKOPEN. EN WIJ TRAPPEN ER NOG IN OOK.
Patricia Volkers
Ik gooi alleen iets weg als er schimmel op zit, h.h. datum is een peildatum. Er staat: ‘ten minste houdbaar tot’.
Hillie van Houten