Maxime Meiland: ‘IK SCHAAM ME VOOR MIJN VADER’

Je vertelt in je boek Maxime Misbruikt, Ontspoord En Nu…. Gelukkig!, geschreven door Jan Dijkgraaf, dat je met Leroy in een sleur terechtkwam omdat jullie er nooit meer met z'n tweetjes opuit gingen vanwege werk en de kinderen. Schrok je niet: zitten we nú al een sleur?!

‘Ja, maar ik denk dat dat gebeurt als je kinderen krijgt. Daardoor ben je veel meer met het gezin. Ik denk niet dat het verbonden is aan hoelang je samen bent.’

Heeft Leroy door jouw inzinkingen en de sleur nooit gedacht van: tabee, ik ga toch maar niet met haar verder?

‘Nee. Terwijl ik weleens denk: dat je het met me volhoudt, haha!’

Je voelt je af en toe echt slecht, hoe vaak heb je een masker op naar de buitenwereld toe?

‘Masker vind ik wel zwaar gezegd. Pap en mam zijn erg van: eventjes huilen, maar daarna doorpakken. Ik ben natuurlijk met die mentaliteit opgegroeid. Mijn vader heeft dat meer dan mijn moeder hoor, als ik er echt doorheen zit, zou ik eerder naar mijn moeder gaan. Pap zou zeggen: ‘Wat zit je nou weer te janken!’ Nee, ik denk niet dat ik een masker op heb, want in de serie ben ik ook weleens chagrijnig. Ik kán dat ook niet, mezelf oppeppen om dan weer heel leuk te doen.’

Je hebt de angst dat je vader weer vertrekt.

‘Ja, maar ik merk wel dat die angst minder wordt. Ik denk dat het komt doordat wij nu kinderen hebben. Maar ik zal altijd wel bang blijven, hij is toch twee keer weggegaan. Ook op de momenten dat ik aan hem zie dat hij zoekende is in het leven, van: wat moet ik met mezelf? Ik denk dat die angst altijd zal blijven.’

Door je vader heb je je weleens afgevraagd of Leroy misschien ook homo is.

‘In het begin heb ik hem vaak gevraagd: ‘Weet je zeker dat je geen homo bent? Montana en ik hebben dat allebei. Dat komt denk ik door wat wij met papa mee hebben gemaakt. Het is een tic geworden, we zijn bang dat het ons ook overkomt. Heel typisch, want het is helemaal niet aan de orde. Op een gegeven moment werd Leroy ook boos. Terecht, want die dacht: wat klets je nou? Nu moet je een keer stoppen! Maar dat is nu wel uit mijn hoofd.’

Schaam je je soms voor je vader?

‘Ja, hij kan af en toe heel erg vervelend doen tegen mensen. Dat ik denk: rustig aan. Mama zegt dat hij dat vroeger niet had. En dan ook niet willen luisteren, vréselijk! Af en toe denk ik: nounou, pfff.’

In je boek zeg je: ‘Wat ik ook heel slecht trek: als hij heeft gedronken en hij gaat mannen lastigvallen die qua leeftijd zijn zoon kunnen zijn.’

Die vinden hem natuurlijk leuk omdat hij Martien Meiland is en dat vinden ze allemaal geestig. Maar dan gaat mijn vader met die jongens flirten. Dan wil ik gewoon weg! Ik vind dat gênant. Maar niet luisteren dan hè, gewoon stug doorgaan.’

Wat zie je dan voor vader?

‘Dan zie ik toch iemand die… zoekende vind ik wat overdreven, misschien aandacht zoekt? Om bevestiging te krijgen, misschien dat dat het is.’

Welk gevoel heb je daarbij?

‘Ik schaam me. Dat kan gewoon niet! Maar ook dan is het weer trekken aan een dood paard, haha!’

Het komt in je boek over alsof je niet rouwig bent om het vertrek van Dirk, de ex van je zus Montana.

‘Natuurlijk wel. Montana heeft zich erbij neergelegd, maar ik was in shock! Ik zag die breuk echt niet aankomen. Montana is wat dat betreft echt een Meiland. Ze laat niks blijken tot het moment dat het eigenlijk al te ver is. Ik zie nu wel dat Montana ontzettend aan het groeien is in haar eigen leven sinds zij uit elkaar zijn. Zó anders. Toen ze nog met Dirk ging, was ze heel introvert, veel stiller. Het lijkt net alsof ze weer levenslust heeft en dat doet mij goed. Daarom sta ik absoluut achter haar met dit besluit.’

Maar je mag Dirk wel?

‘Ja, het is een goede jongen. Hij is een beetje ouderwets opgevoed, van een man werkt en een vrouw blijft thuis. Dat klopt zó niet met onze opvoeding en misschien was ze daardoor in die periode een beetje stil. Tegengehouden in dat zij verder wil in het leven. Nu zijn ze al een tijdje uit elkaar en ze heeft een huis gekocht en opgeknapt. Ze zit er, helemaal naar haar zin. Ik denk dan: ja meid, dit moest zo zijn. Dit is beter.’

Vind je dit interessant?

Ontdek nu alle Nederlandse top titels in één app!

Bestel nuAl abonnee?
Log in om verder te lezen

Je hebt inmiddels de beslissing genomen dat de vader van Claire, Jaap, voorlopig geen rol speelt in je dochters leven. Maar wat als je haar over over hem vertelt en zij wil hem meteen zien?

‘Dan gaan we erheen. Zij gaat volgend jaar naar groep drie, naar het grote plein met de oudere kinderen. Het zou kunnen dat er een kindje over begint en dan gaan wij het natuurlijk gewoon zeggen. Ik denk wel dat ze er nu te jong voor is. Maar als ze dat wil, gaan we erheen, natuurlijk.’

Zie je ertegenop?

‘Ik vind het vooral erg voor Lee, omdat hij er minder goed mee om kan gaan. Maar dat kind heeft er recht op, als zij dat wil, zal ik haar dat absoluut niet onthouden. Bij Lee is het meer de angst: hij pakt haar straks af van ons gezin.’

Je bespreekt in je boek ook hoe je tegen moslimjongens aankijkt. Zo zeg je bijvoorbeeld: ‘Tachtig procent van de ellende die ik met jongens heb meegemaakt, was met dat soort jongens’. Na je moeder's controversiële uitspraken over hoofddoeken ben je veel geld verloren omdat adverteerders afhaakten en klonk er overal veel kritiek. Heb je nooit getwijfeld of je dit wel moest laten staan?

‘Nee, het is mijn ervaring in het leven geweest. Ik wil niet op eieren gaan lopen en bang zijn: wat zullen de reacties zijn? Omdat het nu eenmaal zo is.’

Ook niet bang dat je bedreigd gaat worden?

‘Nou ja, dan is dat zo. ik deins niet meer terug. Ik zeg wat ik vind – wat de consequenties daarvan ook zijn. Ik vind dat je altijd eerlijk moet kunnen zijn.’

‘Montana heeft nu meer levenslust’