‘Mijn leven is door het vloggen op z’n kop komen te staan’

I“Ik werkte als gastvrouw bij een workshop Vloggen voor senioren bij het Nederlands Instituut voor Beeld & Geluid en dacht: wat is dit leuk! Ik had alleen nooit tijd om te leren hoe ik mijn leven het best kon filmen, omdat ik veel vrijwilligerswerk deed. Maar toen kwam covid. Van de ene op de andere dag lagen al mijn werkzaamheden stil.

Het uitgelezen moment om mezelf te leren vloggen! Via filmpjes op YouTube leerde ik hoe je het best met je telefoon kunt filmen, hoe je die filmpjes monteert, welke programma’s je ervoor hebt en ga zo maar door. Hoe meer ik erover leerde, hoe hoger ik de lat voor mezelf legde. Uiteindelijk begon ik gewoon. Ik vlog wat op mijn pad komt en dat is véél. Ik ben een spontaan en enthousiast mens, dus maak altijd van alles mee. Mijn woonplaats Amersfoort is sowieso een enorm fotogenieke stad. Ik ken ook geen drempelvrees, dus toen ik in coronatijd de burgemeester zag lopen, heb ik hem in mijn vlog snel wat vragen gesteld. Ook leuk was die keer toen er een mooi klein duifje op het balkon van ons appartement zat. Hij had zo’n ringetje om z’n poot, maar ik durfde hem niet te pakken en belde een lokale duivenmelker. We kwamen erachter dat het vogeltje van een duivenmelker in Overijssel was. De duivenmelker uit Amersfoort liet het duifje op een afgesproken moment vrij en zo vond het zijn weg terug naar Overijssel. De duivenmelker daar was mij zo dankbaar dat hij zijn duifje Vera heeft genoemd. Dat is toch enig om over te vloggen! Soms probeer ik ook een stukje geschiedenis mee te geven, zoals toen mijn man en ik gingen wandelen bij het Eemklooster.

Ik wilde vooral luchtigheid brengen in de coronatijd, die door alle risico’s nog eens extra zwaar was voor senioren. Ik denk dat de verhalen in mijn vlogs mensen met elkaar verbindt. Ik deel graag, maar ben ook nieuwsgierig naar het verhaal van anderen en zo ontstaat een wisselwerking. Daarnaast vind ik het fijn om mijn kijkers mooie dingen te laten zien. Mooie natuur, mijn mooie stad, maar ook zoiets als de katoendrukkerij in een prachtig rijksmonument. Of de zon in het water bij Kasteel Groeneveld. Ik geniet ervan om dingen uit het gewone leven te delen. Mensen laten mij ook vaak weten dat ze zich erin herkennen, met reacties als ‘het kleine geluk maakt het leven groot’ of ‘dat was genieten, heeft een mens af en toe nodig’. Ook mijzelf heeft het vloggen echt door de coronatijd gesleept, ik was actiever dan ooit tevoren! In het begin maakte ik elke week een vlog, maar dat was gekkenwerk. Nu post ik elke twee weken op mijn kanaal VeraVlogt. Ik heb zelfs kijkers uit Turkije, Australië en Amerika, die het heerlijk vinden om een stukje Nederland mee te krijgen na hun emigratie. Met kerst heb ik met een paar van die buitenlandse kijkers een vlog gemaakt.”

Soms te privé

“Soms zeggen mensen: ‘Het is maar waar je zin in hebt.’ Maar ach, de een gaat breien, ik monteren. Vloggen vind ik echt heerlijk. Ik genoot altijd al van presenteren en verhalen vertellen voor de lokale omroep, maar dat was moeilijk te combineren met een gezin met drie kinderen. Ik vind het vooral fantastisch dat ik nu volledig autonoom ben.

Ik heb het ook niet nodig om van anderen te horen dat ze het leuk vinden, ik heb geleerd op mezelf te vertrouwen. Op mijn leeftijd heb ik sowieso geen gebrek meer aan zelfvertrouwen. Maar natuurlijk vind ik het leuk om te horen dat kijkers het waarderen.

Hoe langer ik vlog, hoe vaker mij wordt gevraagd ook voor organisaties te vloggen.

Zo ging ik met 60plusEndus mee strandjutten langs de vloedlijn en vroeg een vakantiepark me of ik in ruil voor een vlog een midweek helemaal verzorgd in een bungalow wilde verblijven met mijn echtgenoot. Dat is toch enig! Ook het Ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport had mij gevraagd voor de campagne over de waarde van ouder worden. Ik ben daardoor weer te gast geweest bij Tijd voor Max en bij Op1 waar ik met Marjan Berk en Willeke Alberti sprak over ouder worden. Mijn man, die 42 jaar bij de Nederlandse omroep heeft gewerkt, figureert soms in mijn vlogs. Dat vinden sommige kijkers ontzettend leuk, want hij heeft een bepaald soort humor. Ik vlog vooral als we samen ergens van genieten, zoals toen we naar het hoge water bij de Nederrijn gingen kijken. Dat leverde prachtige beelden op. Maar soms is iets te privé om over te vloggen. Zo is mijn man eind 2021 ernstig ziek geweest. Ik begon in het ziekenhuis te vloggen en dacht toen: nee, dit gaat te ver. Wel heb ik buiten het ziekenhuis gefilmd dat ik verdrietig was en dat de trouwring van zijn vinger moest worden gezaagd. Dat was emotioneel, net als toen ik alleen thuiskwam met die doorgezaagde ring in mijn handen. Maar ik heb ook het mooie moment gevlogd toen we de ring weer gingen ophalen bij de juwelier.”

Bijzondere ontmoetingen

“Het vloggen heeft me heel veel bijzondere contacten opgeleverd, zo ben ik voor seniorenorganisatie KBOPCOB beroemde senioren gaan interviewen. Het was fantastisch om die mooie, wijze mensen te ontmoeten. Ik weet nog dat Jan Terlouw zei: ‘Ach Vera, ouder worden kan altijd nog.’ Na zo’n gesprek rijd ik met een grote glimlach terug naar huis. Ook tijdens het monteren werd ik weer helemaal gelukkig toen ik die man met zijn mooie gezicht en mooie uitspraken terugzag. De ontmoeting met Hedy d’Ancona was ook fantastisch, al vond ik dat van tevoren best spannend omdat ze zo pittig is. Het was mooi om te ontdekken dat ze daarnaast heel aardig, lief en soms zelfs onzeker is. Ook Marjan Berk is een bijzonder mens, vol wijsheden en grappen. Voor de vlog zaten we samen op haar bed in het hofje waar ze woont. Ze heeft er zelfs een column over geschreven. Af en toe belt ze me: ‘Hai Vera, oude Berk hier!’

De wijsheid van al die 22 mensen die ik heb geïnterviewd heeft me zo veel rijkdom gebracht. Ik heb van hen geleerd dat je met een zekere mildheid kunt kijken naar het leven, maar evengoed strijdbaar kunt blijven. Een mooie combinatie. Ook hebben deze mensen met elkaar gemeen dat ze zichzelf blijven ontwikkelen. Ze staan allemaal nog zo actief in het leven, ook al doet het lijf het niet altijd meer zo goed. Dat heeft mij ook weer geïnspireerd; ik denk dat ik me blijf ontwikkelen tot mijn laatste snik! Al moet ik dan weer denken aan de woorden van Hedy d’Ancona. Zij heeft me zo mooi duidelijk gemaakt dat ouderen in deze tijd vaak worden afgeschilderd als zorgvrager of topfitte senior die in een ballenbak speelt. Daartussen zit veel nuance.”

Vind je dit interessant?

Ontdek nu alle Nederlandse top titels in één app!

Bestel nuAl abonnee?
Log in om verder te lezen

‘Vooral senioren hebben zoiets van: mens, doe normaal, ga gewoon puzzelen of zo’

Appje van Ome Willem

“Ik krijg vaak grappige reacties als ik zeg dat ik vlog. ‘Vloggen? U?!’ roepen ze dan verbaasd. Vooral jonge mensen zijn vaak enthousiast. Een achterneefje van tien vindt het prachtig en vraagt bijvoorbeeld hoe ik dingen precies doe en monteer. Ook was ik een keer in een grote elektronicazaak om apparatuur te kopen en had de medewerker een houding van: ‘Ik zal u eens even vertellen hoe het zit, mevrouwtje.’ Nou, vervolgens ging ‘dit mevrouwtje’ aan die jongen vertellen hoe het zit. Maar hij kon het hebben en vond het vooral grappig dat hij van mij iets had geleerd. Dan loop ik echt lachend naar buiten. Het zijn vooral senioren die het vreemd vinden dat ik vlog. Ze vinden het iets voor jongeren en hebben zoiets van: mens, doe normaal, ga gewoon puzzelen of zo. Hun reactie doet me niks. Ook krijg ik weleens te horen dat ik weer zo nodig iets nieuws moet doen en mezelf zo nodig moet laten zien. Misschien, maar is dat erg? Ik vind het nou eenmaal leuk om een podium te krijgen! En ik ben op een leeftijd dat ik alleen nog maar dingen wil doen die ik leuk vind.

Vloggen vind ik vanaf het allereerste moment nou eenmaal fantastisch. Wel moet ik oppassen dat het geen werk wordt, want ik vlog inmiddels voor wel heel veel organisaties. Voor het monteren vraag ik VVV-bonnen, want daar gaat echt heel veel tijd inzitten. Maar verder is het enige criterium om te beslissen of ik een opdracht aanneem: vind ik dit leuk? Anders doe ik het niet. Ook vind ik het weleens pittig als er meerdere opdrachten door elkaar lopen. Ik heb mezelf en mijn kijkers beloofd om om de week op de zaterdag te posten, maar als er dan nog drie andere filmpjes staan te wachten om gemonteerd te worden, voel ik weleens stress opkomen. Terwijl ik totaal geen stresskip ben. Dan denk ik: ik deed dit toch voor mijn plezier? Maar dan zegt mijn lieve man altijd: leg het even weg, we gaan lekker wandelen.

Ook als mijn agenda vol afspraken zit voor de aankomende twee weken, denk ik weleens: ho, dit is wel heel druk voor iemand van 73. Maar dan denk ik bijvoorbeeld weer aan die verschrikkelijk leuke vlog die ik heb gemaakt met Edwin Rutten ofwel Ome Willem en dan word ik weer helemaal blij. We hadden zo’n klik toen we samen op een terras in Kijkduin zaten. Voor mijn verjaardag stuurde hij me nog een appje waarin hij me toezong. Hij hing vroeger op een poster boven mijn bed en noemt me nu ‘lieve Vera’! Soms heb ik echt het gevoel dat mijn leven door het vloggen op z’n kop is komen te staan.”

Meer durf

“De allergrootste verandering sinds ik vlog, is dat ik vrijer ben geworden. Ik durf veel meer. Niet dat ik hiervoor een bangerd was, maar nu durf ik nog sneller aan mensen te vragen of ze in mijn vlog willen komen. En ik ben beter gaan kijken, alsof mijn zintuigen scherper zijn afgesteld. Al moet ik realistisch blijven: als mensen mij benaderen voor een opdracht, zeg ik wel eerlijk dat ik een amateur ben. Het is nog steeds een uit de hand gelopen hobby. Zo ben ik mezelf wel tegengekomen toen ik voor 60plusEndus meeging op een wandelarrangement door de Betuwe. De deelnemers hadden serieuze wandelschoenen aan en rugtassen op en de gids had het tempo er flink in. Het was een bloedhete dag en ik moest tussendoor ook nog mooie beelden van de Betuwe maken, dus ik sjokte er steeds verhit achteraan. Toen ik ’s avonds thuiskwam, was ik kapot. Dat soort dingen moet ik niet meer doen. Al zei ik ’s avonds evengoed tegen mijn man dat ik zo’n fijne dag had gehad. Dat doet vloggen met je. Ik geniet er intens van. Als ik nog eens terugkom op deze aarde, dan zou ik vloggen als beroep willen hebben. Ik denk dat ik weleens een heel goede zou kunnen worden.”